Ut bönke van de jas

Ut bönke van de jas 
Det blieftj biej mich es allerlètste
Want det wètj es allerbèste
Hae blieftj väörluipig in de tes

Ut bönke van de jas
Mót alle vastelaovesnachte
Sjteeds es allerlangste wachte
Toet de dorst gans is geles

Pas es alles, alles, alles is gedaon
En de oetsjmieter biej mich kumptj sjtaon
Pas den gaef ich um pas, det bönke van de jas
Den mót ich ech nao hoes haer gaon Twieë henj op eine boek, ein vastelaovespaar
Mien bönke van de jas en ich, zeen altied biej elkaar
Nemes kriegtj ós oeterein, allein de sjloetingstied
Ich wil dich väör vief daag langk noeats mieër kwiet Waat zitj ‘r lekker werm, zoea ónger in mien tes
Tösse alle bonne weggesjtoptj, want hae wètj zellef bes
Al diej bonne mótte op, wiej lang det ut ouch deurt
Pas den en den allein, is hae pas aan de beurt Brug:
Ut is vastelaovesdinsdig en ut is nao-hoes-gaon-tied
Mer nondedju, ich bön opèns ‘perongeluk’ mien jassebönke kwiet
Det waerdj blieve!!

Slot:
Noeats haaj ich zoeaväöl plezeer
Mèt ein sjtökske pepeer
Väördet ut tied waerdj om te gaon